ทั้งที่เป็นค่ำคืนแห่งความหวานแต่ผมกลับทำอะไรไม่ได้อย่าใจคิด ทำไมนะหรอ??
ก็เจ้าสาวของผมท้องแล้วนะสิถามได้
“ยองแจคร๊าบ อาบน้ำได้แล้วนะ”
ผมเพิ่งจะผสมน้ำอุ่นในอ่างใบโตเพื่อให้เจ้าสาวของผมอาบน้ำชำระกายอย่างสบายใจ
ทำไมผมต้องเอาใจเขาขนาดนี้งั้นหรอ ก็เพราะผมรักเขามากนะสิ
แล้วยังจะเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในท้องของยองแจอีก ผมยังต้องการอะไรมากกว่านี้อีกหรอ
“แล้วพี่ฮิมชานจะอาบตอนไหนล่ะครับ?”
ยองแจพูดกับผมเพราะมากเลยคุณรู้ไหม
ตั้งแต่ท้องยองแจอ่อนหวานกับผมขึ้นมากเลย
“ให้ยองแจอาบเสร็จก่อนพี่ค่อยอาบก็ได้”
ยองแจดึงแขนผมเอาไว้ ตัวเล็กของผมต้องการอะไรจากผมกันนะ
“อาบน้ำด้วยกันไหมฮ่ะ?”
อะไรนะ! ยองแจอยากให้ผมอาบน้ำด้วยงั้นหรอ
“ไม่เอาดีกว่าครับ
พี่กลัวพี่จะเผลอทำอะไรรุนแรงไปนะ” ผมจูบหน้าผากยองแจก่อนจะผละตัวออกมาแต่กลับกลายเป็นยองแจร้องไห้แทน
“เพราะผมท้องพี่ก็เลยไม่อยากอยู่ใกล้ผมรึไง?”
เอาแล้วไงครับ ฮิมชานสุดหล่อคนนี้ไม่ได้หมายความว่างั้นนะ
“ไม่ใช่แบบที่ยองแจคิดนะ
พี่แค่กลัวอดใจไม่ไหว” ผมจูบยองแจเพื่อปลอบใจ
ผมไม่อยากให้ยองแจรู้สึกว่าผมไม่รักแบบนี้เลย
“งั้นพี่อาบน้ำให้แล้วกันนะ”
ในที่สุดผมก็แพ้น้ำตาอีกแล้ว
“พี่ฮิมชานรักผมไหม?”
ดูถามเข้าเด็กคนนี้
“ถ้าไม่รักจะแต่งไหมครับ?
ที่สำคัญนะ.. ถ้าพี่ไม่รักพี่คงทำยองแจท้องไม่ได้หรอกนะจะบอกให้”
ยองแจเขินกับคำพูดของผมจนทุบลงบนอกของผมไปสองที
การอาบน้ำของเราเป็นไปด้วยดีถ้าไม่ใช่ว่าผมที่ถูตัวให้อีกคนมากไปหน่อย
จนยองแจหน้าแดงเพราะเขินผมคงไม่เตลิดแบบนี้หรอก ผมจัดการล้างสบู่ออกจากตัวยองแจจนหมด
เผยให้เห็นผิวขาวไร้สิ่งปิดบังอีกครั้ง
“ยองแจอ่า”
ยองแจเงยหน้ามองผมแถมยังทำหน้าตาหน้าฟัดใส่ผมอีก
ผมจะอดใจไม่ทารุณคนท้องได้รึเปล่าเนี่ย
“ถ้าพี่ทำแค่จูบยองแจจะยอมให้พี่ทำไม?”
ผมไม่รออะไรแล้ว ในตอนนี้ผมขอแค่จูบยองแจบางก็ยังดี
“พี่ฮิมชาน
แต่ว่า...” ผมไม่รอคำตอบแล้ว ผมอุ้มยองแจไปวางลงบนเตียงนุ่มๆ
ก่อนจะค่อยๆ
โน้มหน้าลงไปจูบยองแจแผ่วเบาราวกับว่าผมจะทำให้เขาช้ำถ้าหากผมออกแรงมากกว่านี้
“ผมท้องอยู่นะ!”
ยองแจคัดค้านการกระทำของผม แต่ผมกลับหยุดตัวเองไม่ได้แล้วในตอนนี้
“พี่จะไม่ทำอะไรแบบนั้นตกลงไหม?
พี่จะจูบยองแจแค่อย่างเดียวพอ” ตอนนี้ผมใช้แค่ริมฝีปากของผมกับลิ้นร้อนๆ
ดื่มกินคนที่นอนอยู่ต่อหน้า
ผมอยากจะหยุดพี่ฮิมชานจริงๆ
นะ
แต่พอเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความต้องการแบบนั้นผมก็อดใจไม่ได้ที่ต้องปล่อยให้พี่ฮิมชานทรมานผมต่อไป
ผมเองก็ต้องการไม่ต่างจากพี่ฮิมชานสักนิด ท้องก่อนแต่งนี่มันไม่ดีเลย
ผมได้แต่บ่นให้ตัวเองอยู่ในใจ
“พี่ฮิมชานฮ่ะ
ตรงนั้นมัน..” พี่ฮิมชานจูบผมอย่างเดียวจริงๆ
แต่ตอนนี้ที่เขาจูบอยู่มันคือยองแจน้อยที่กำลังตื่นตัว ริมฝีปากอุ่นๆ
กำลังครอบครองยองแจน้อยเอาไว้จนผมทนไม่ไหวได้แต่บิดตัวไปมาเพราะสัมผัสของคนที่ผมรัก
“พอแล้ว!
ผม...” ผมปล่อยน้ำรักออกมาจนเปื้อนหน้าพี่ฮิมชานเต็มไปหมด
แต่พี่ฮิมชานกลับไม่ว่าผมสักคำ
“ผมเช็ดให้นะ”
ผมรีบหยิบทิชชู่มาเช็ดออกจนหมด แต่พี่ฮิมชานกลับยิ้มใส่ผมไม่ยอมหยุด
ผมรู้สึกผิดที่ผมมีความสุขแค่คนเดียวแบบนี้
“ยองแจมีความสุขใช่ไหม?”
พี่ฮิมชานหอมแก้มผมอย่างอ่อนโยน เขาต้องการแค่นี้จริงๆ รึเปล่า
แค่เห็นผมมีความสุขงั้นหรอ
“ผมขอโทษที่...”
พี่ฮิมชานยังคงงุ่นง่านอยู่กับซอกคอของผมไม่ยอมหยุด
ผมรู้นะว่าเขาต้องการอะไรแต่ผมให้ไม่ได้
“ไม่เป็นไร
พี่แค่เห็นยองแจมีความสุขก็พอแล้ว” ผมทนต่อไปไม่ไหวแล้วนะ
“ยองแจอ่า”
มันถึงเวลาที่ผมจะกลืนกินฮิมชานน้อยบ้างแล้วนะ
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมใช้ปากของผมกับพี่ฮิมชาน
ผมได้แต่เงยหน้าไปมองว่าพี่ฮิมชานชอบที่ผมทำรึเปล่า
ที่ผมเห็นก็มีแค่พี่ฮิมชานที่เอาแต่ยิ้มไม่ยอมหุบ
“ชอบรึเปล่า?”
ผมถามก่อนจะใช้ลิ้นของผมเล่นอยู่กับฮิมชานน้อยที่ตอนนี้ขยายใหญ่จนคับปากของผมไปหมด
“ยองแจของพี่เก่งจังเลย”
พี่ฮิมชานกำลังลูบเส้นผมของผมไปมาก่อนจะครางออกมาไม่ยอมหยุด
ผมรู้สึกดีที่พี่ฮิมชานครางแบบนั้น อย่างน้อยคื่นนี้เราก็มีความสุขกันจริงไหม?
“อ้า!
แรงอีกยองแจ อย่างงั้นแหล่ะ” ผมดูดเม้มฮิมชานน้อยแบบที่พี่ฮิมชานทำให้ผมจนกระทั่งพี่ฮิมชานของผมดึงหน้าผมขึ้นมาจูบ
ผมรู้สึกได้ว่าหน้าท้องของผมเปื้อนแต่ที่ไม่ใจคือทำไมพี่ฮิมชานดึงผมขึ้นมาแบบนี้
“พี่ไม่อยากทำแบบนั้นกับยองแจหรอกนะ”
พี่ฮิมชานไม่ยอมให้ผมกลืนน้ำรักของเขาแบบนั้นใช่ไหม?
“พี่รักยองแจที่สุดเลยนะรู้ไหม?”
พี่ฮิมชานยังคงจูบผมไม่หยุดจนทั้งตัวของผมตอนนี้เต็มไปด้วยรอยจูบของพี่ฮิมชาน
“เอาไว้ครบห้าเดือนเมื่อไหร่
ผมจะยอมให้พี่ฮิมชานทำนะครับ ผมอ่านหนังสือมา
เขาบอกว่าถ้าท้องห้าเดือนเด็กก็แข็งแรงพอที่เราจะมีอะไรกันโดยที่ไม่กระเทือนไปถึงลูกนะฮ่ะ”
ผมอ่านมาจริงๆ นะ ผมรู้ว่าพี่ฮิมชานต้องการ
เพราะผมเองก็ต้องการไม่ต่างกัน
“ยองแจอ่านมาจริงๆ
หรอเนี่ย? น่ารักที่สุดเลย” พี่ฮิมชานโอบกอดผมจากด้านหลัง
ก่อนจะจูบพรมไปทั่วแผ่นหลังของผม แต่ไม่นานมือซุกซนก็เลื่อนมาจับยองแจน้อย
“พี่ฮิมชาน!”
พี่ฮิมชานกำลังทำให้ผมมีอารมณ์อีกแล้วสิ
“ยองแจเองก็ยังอยากให้พี่ทำต่อใช่ไหม?
พี่รู้นะ!!” พี่ฮิมชานจูบไซร้ซอกคอของผมก่อนจะรูดรั้งให้ผมไม่ยอมหยุด
“พี่ฮิมชานฮ่ะ
ผม...” ผมไม่อยากเห็นแกตัวนะ
ผมจึงเลื่อนมือไปทางด้านหลังเพื่อช่วยพี่ฮิมชานด้วยอีกแรง
“ยองแจอ่า”
พี่ฮิมชานครางออกมาเพราะผมกำลังออกแรงกับฮิมชายน้อย
“พร้อมกันนะ”
พี่ฮิมชานขบเม้มลงที่ซอกคอของผมก่อนจะปล่อยน้ำรักออกมาเปื้อนหลังของผมเต็มไปหมด
ส่วนผมก็ปล่อยจนเต็มมือพี่ฮิมชานเหมือนกัน
“อึก!!!”
ผมได้แต่หมดแรงทิ้งตัวไปพิงคนที่โอบกออดผมไว้ อ้อมกอดนี่อบอุ่นจริงๆ
จนผมไม่อยากให้อีกคนปล่อย
“ไปล้างตัวดีกว่านะ
ยองแจเปื้อนไปหมดแล้วเนี่ย” พี่ฮิมชานไม่เหนื่อยเลยรึไงกัน
เขาอุ้มผมไปอาบน้ำล้างตัวก่อนจะอุ้มผมกลับมาวางลงบนที่นอนอีกครั้ง
“นอนได้แล้วนะครับ
นอนดึกไม่ดีกับลูกนะรู้ไหม?” พี่ฮิมชานพูดออกมาก่อนจะจุมพิตลงบนหน้าผากของผม
ผมได้แต่กอดพี่ฮิมชานเอาไว้แน่น ก่อนจะซุกหน้าลงบนแผงอกของเขาเพื่อนอนหลับฝัน
“ฝันดีนะครับ”
ผมบอกกับอีกคนและเขาก็บอกกับผมเช่นกัน
“ฝันดีครับยองแจ”
ผมคงฝันดีแน่ๆ ที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของเขาคนนี้
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น